ဟင္နရီ ဟူဒီနီဆိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးအေၾကာင္း ၾကားဖူးၾကမည္ထင္သည္။ မည္မၽွပိတ္ေလွာင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထားသည္ျဖစ္ေစ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည္ဟု နာမည္ႀကီးသည့္ မ်က္လွည့္ဆရာႀကီးျဖစ္သည္။ သူက ကမၻာေပၚရွိ မည္သည့္အက်ဥ္းေထာင္ကိုမဆို တစ္နာရီအတြင္း ေဖာက္ထြင္းလြတ္ေျမာက္ႏိုင္သည္ဟု ေလလုံး ထြားထားသည္။

ၿဗိတိသၽွကၽြန္းစုရွိ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕က သူ႕စိန္ေခၚခ်က္ကို လက္ခံလိုက္သည္။ ထိုၿမိဳ႕ရွိ အက်ဥ္းေထာင္ သစ္တစ္ခုသို႔ သူေရာက္လာသည့္ အခါတြင္ သူ႕ကိုေနရာခ်ထားေပးသည့္ အက်ဥ္းခန္းသည္ မည္းေမွာင္ လြန္းသျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားမိသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈေတြလည္း ထြက္လာသည့္ ေခၽြးမ်ားႏွင့္အတူ စီးပါသြား ၿပီေလာဟု ထင္လိုက္မိသည္။ သူေရွ႕တြင္ ပိတ္ထားသည့္ တံခါးႀကီးတစ္ခ်ပ္ရွိသည္။

သူကပတ္ထားသည့္ ခါးပတ္အတြင္းမွ လၽွိဳ႕ဝွက္ယူလာသည့္ ၁၀ လက္မအ႐ြယ္ သံမဏိေခ်ာင္းေလးကို ထုတ္လိုက္သည္။ တံခါးေသာ့ကို သူစတင္ဖြင့္သည္။ မိနစ္ ၃၀ ၾကာသြားသည္။ သူစိတ္ပ်က္စျပဳလာၿပီ။ တံခါးကားမပြင့္ေသး။ တစ္နာရီၾကာသြားၿပီ။ သူလည္းေခၽြးေတြ စို႐ႊဲေနၿပီျဖစ္သည္။ ႏွစ္နာရီၾကာသြားသည္။ တံခါးကိုမွီၿပီး သူလဲက်သြားသည္။ သူတံခါးကို မွီလိုက္သည္ႏွင့္ တံခါးႀကီးလည္း ပြင့္သြား ေတာ့သည္။

အမွန္ေတာ့ တံခါးကို ေသာ့မခတ္ထားေပ။ အနည္းငယ္ အားစိုက္တြန္းလိုက္သည္ႏွင့္ တံခါးႀကီး ပြင့္သြား မည္သာျဖစ္သည္။ ဟူဒီနီကား ဤသို႔မေတြးမိ။ တံခါးကိုေသာ့ခတ္ၿပီးပိတ္ထားသည္ ထင္ေန၍သာ သူမေအာင္ျမင္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

အခြင့္အလမ္းဟူသည္ တံခါးမ်ားႏွင့္တူသည္။ ပိတ္ထားသည္ဟုထင္လၽွင္ ဖြင့္ရန္မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့။ အသင့္ ဖြင့္ထားသည့္ တံခါးေပါက္မ်ားမွသာ လူေတြကဝင္ခ်င္ၾကသည္။ အနည္းငယ္ေလး အားစိုက္၍ တြန္းမဝင္ ခ်င္ၾကေပ။

ကိုယ္က်င္လည္ေနရသည့္ေလာကတြင္ တံခါးေပါင္းဘယ္ႏွခ်ပ္ႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ဖူးပါသနည္း။ အခြင့္အလမ္း တံခါးေတြ ပြင့္ေအာင္ မည္မၽွ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးပါသနည္း။ ဖြင့္ထားမွန္းမသိဘဲ ပိတ္ထားသည္ထင္၍ မည္မၽွၾကာၾကာ ထိုင္ေစာင့္ဖူးပါသနည္း။ လက္မေလၽွာ႔မီ တစ္ခ်က္ေလာက္ တြန္းၾကည့္သင့္သည္။

Credit:maukkah.org